خرزهره یا زیبای کُشنده

خرزهره با نام علمی Nerium oleander  گیاهی است چندساله، بسیار سمی و همیشه‌ سبز ،بومی مناطق مدیترانه ای از راسته گل‌سپاسی‌سانان (Gentianales)، تیرهٔ خرزهره‌ایان (Apocynaceae) است که به دلیل رشد سریع و نیاز آبی کم متأسفانه در پارک‌ها برای اهداف زینتی کاشته می‌شود.

 

مضرات گیاه خرزهره:

تمام قسمت های خرزهره شامل برگ،گل،دانه،ساقه،پوست،ریشه و شیره آن سمی می باشند.با این حال دانه های این گیاه دارای بیشترین غلظت از سم بوده و در نتیجه سمی تر هستند به طوری که خوردن چند عدد از آنها می تواند به مرگ افراد منجر شود. جالب است بدانید پس از خشک شدن سمیت خرزهره حفظ می شود و حتی پس از جوشانده شدن نیز همچنان سمی باقی می ماند.همچنین بخار و دود حاصل از سوختن شاخ و برگ گیاه سمی می باشد.استنشاق بو و گرده گل خرزهره نیز باعث مسمومیت می شود که این مسمومیت در کودکان بسیار شایع و جبران ناپذیر است! به نحوی که بر اساس مطالعات انجام شده چنانچه گرده این گیاه به مجاری تنفسی کودکان زیر 2 سال وارد شود؛ ممکن است تا پایان عمر دچار آلرژی فصلی و بیماریهای تنفسی می شوند.چنانچه عسل ناشی از تغذیه زنبور عسل از گرده گل خرزهره باشد ؛مصرف این عسل نیز باعث مسمومیت می شود!اگیاه خرزهره همچنین عوارض مشابهی برای دام دارد.حیوانات بصورت غریزی از خوردن این گیاه اجتناب می کنند ولی چنانچه مخلوط با غذای دام شود، موجب مسمومیت و حتی مرگ دام می شود.

در تاریخ نیز مرگ با خرزهره به ثبت رسیده است. چنانکه در سال 1808 در جنگ ناپلئون و اسپانیا، تعدادی از سربازان ناپلئون با استفاده از سیخ های خرزهره کباب درست کرده و خوردند و هیچ کدام زنده نماندند.در گزارش آن روز صبح اردوگاه و بررسی دکتر در محل،علت مرگ سربازان سم وارده از چوب های خرزهره به گوشت بوده است.

نکته مهمی که بایستی به آن توجه کرد این است که هنگام بیرون آوردن این گیاه از ریشه،بایستی از دستکش و ماسک استفاده کنیم و همانطور که اشاره شد به هیچ وجه بوته را آتش نزنیم.فقط بوته را بایستی در خاک دفن کنیم تا به مرور زمان در خاک تجزیه و جذب گردد.